Grootmeester Hein Donner heeft ooit gezegd of geschreven dat zijn onverdiende overwinningen de meest bevredigende* zijn. Na onderstaande partij tegen Wim waren we het er roerend over eens dat mijn winst onverdiend was, maar erg tevreden was ik toch niet. Echter, na de computer-analyse moet ik zeggen dat er achteraf toch wel sprake bleek te zijn van enig inzicht aan mijn kant.

Al vroeg ik de partij verloor ik een kwaliteit, en met bovendien een buitenspel staande loper stond ik voor de vraag of doorspelen nog wel zin had. Ik zag wel wat compensatie: Wims koning stond niet erg veilig, en hij had een zwakke pion op d6. Dat vond ik voldoende om door te gaan, en het werd nog een lange partij. Wel kwam ik steeds moeilijker te staan, maar ik hield stand.

Vanaf zet 47 gebeurden, althans volgens de computer, vreemde dingen. Wim deed een aantal zetten die steeds de winst weggaven, waarna ik steeds zetten deed die de remise (door eeuwig schaak) weer weggaven. Zijn koning stond inderdaad onveilig.

Het duurde toch nog enige tijd voor ik er in slaagde mijn dame in de buurt van zijn koning te krijgen. Wim maakte het kort, maar zijn koning zat dusdanig in een matnet dat ik toch wel gewonnen zou hebben, althans zou hebben moeten winnen.

* Ik kon geen originele bron vinden, en de gegooglede tweedehands versies van deze one-liner geven alle een verschillende kwalificatie aan Donners gemoedstoestand na zo'n overwinning; wel waren alle positief in de overtreffende trap.

Wit: Erik Vos
Zwart: Wim van der Schoor
Hoofddorp, 18 september 2023
Hollands, Leningrader